حساسیت به عطر و روش های درمان آن
حساسیت به عطر را می توان به عنوان تحریک یا واکنش نامطلوب به مواد شیمیایی موجود در عطر یا سایر محصولات معطر مانند خوشبو کننده های هوا و لوازم آرایشی تعریف کرد. حساسیت به بوهای تند می تواند کسانی را که به این محصولات حساسیت دارند به شدت بیمار کند. افراد مبتلا به آسم یا سایر بیماری های تنفسی در مقایسه با افراد سالم بیشتر مستعد ابتلا به آلرژی های عطری هستند.
علائم حساسیت به عطر
اغلب واکنش های آلرژیک معمولاً باعث ایجاد بثورات قرمز خارش دار می شوند که پس از قرار گرفتن در معرض عطر به سرعت از بین می رود. برخی از علائم خفیف حتی پس از قرار گرفتن در معرض کوتاه مدت ممکن است تا چند هفته ادامه داشته باشند.
چند علامت خفیف آلرژی به عطر می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خارش، حتی در جایی که هیچ جوش یا تحریکی مشاهده نمی کنید
- خارش اطراف چشم و گلو
- تاول هایی که پوسته پوسته می شوند و چرک ترشح می کنند
- شیوع کهیر
- پوست لکه دار و مایل به قرمز
- احساس سوزش روی پوست
درمان آلرژی به عطر
درمان شما برای آلرژی عطر باید بر اساس علائم شما و ماده ای باشد که باعث ایجاد حساسیت می شود.
مهمتر از همه، باید شامل اجتناب از ماده ای باشد که در وهله اول باعث ایجاد علامت شده است.
این درمان ها را برای علائم خفیف و موقتی امتحان کنید:
داروها آنتی هیستامین های خوراکی مانند ستیریزین (زیرتک)، دیفن هیدرامین (بنادریل) یا لوراتادین (کلاریتین) می توانند به رفع خارش و گرفتگی کمک کنند. می‌توانید این‌ها را در هر فروشگاهی که داروهای بدون نسخه (OTC) می‌فروشد تهیه کنید یا از پزشک خود نسخه بگیرید.
کرم های کورتیکواستروئیدی موضعی. می‌توانید هیدروکورتیزون یا سایر کرم‌های استروئیدی مشابه را در ناحیه خارش دار یا راش بمالید.
حمام بلغور جو دوسر کلوئیدی. حمام بلغور جو دوسر می تواند به تسکین خارش و التهاب کمک کند. همچنین می توانید با قرار دادن بلغور جو دوسر خیس شده در آب سرد در مواد نازکی مانند جوراب شلواری، کمپرس جو دوسر درست کنید.
لوسیون یا کرم مرطوب کننده ملایم. از یکی استفاده کنید که هیچ گونه مواد مصنوعی یا مواد شیمیایی نداشته باشد که ممکن است باعث واکنش دیگری شود.
نور درمانی را امتحان کنید. می‌توانید نور آبی یا قرمز را امتحان کنید تا به از بین بردن باکتری‌های تحریک‌کننده پوست کمک کند یا پاسخ سیستم ایمنی روی پوست را کاهش دهد تا هم بافت را تسکین و هم ترمیم کند.
گاهی اواقت نیز افراد به جای حساسیت تنفسی به رایحه‌ها، دچار حساسیت پوستی می‌شوند، در این شرایط قرمزی، خارش و سوختگی را در قسمتی از پوست این افراد شاهد هستیم. تجربه نشان داده حساسیت پوستی به رایحه‌ها بیشتر جنبه لمسی دارد و پس از تماس قسمتی از پوست فرد با عطر، ادکلن یا هر ماده خوشبوی دیگری، حساسیت پوستی در این فرد ایجاد می‌شود.
حساسیت به رایحه‌ها رو به گسترش است
روز به روز شاهد آمار بیشتری از حساسیت به رایحه‌ها هستیم، دلیل این امر را می‌توان در افزایش محصولات خوشبو و معطر در بازار دانست. برای اثبات این ادعا کافی است نگاهی به تعداد زیاد محصولات معطری داشته باشید که در منازل یافت می‌شود. در نتیجه می‌توان گفت وجود محصولات معطر در منازل، افزایش حساسیت افراد به رایحه‌ها را به دنبال داشته است. در این بین افرادی که به حساسیت‌های فصلی دچار می‌شوند، بیشتر از دیگران در معرض حساسیت به رایحه‌ها قرار دارند. آمار از ابتلای سالانه 50 میلیون آمریکایی به حساسیت حکایت دارد، و انتظار می‌‌رود با افزایش محصولات معطر در منازل، این آمار در آینده افزایش پیدا کند.
حساسیت به رایحه‌ها در محلکار
این روزها حساسیت به رایحه‌ها به مشکلی رایج در محلکار تبدیل شده و این شرایط کار را به جایی کشانده که بعضی از شرکت‌ها ورود مواد معطر و استفاده از عطر و ادکلن توسط کارمندان در محلکار را غدغن اعلام کرده‌اند. در این زمینه می‌توان به قانون دادگاه فدرال آمریکا اشاره کرد، بر اساس این قانون، حساسیت به رایحه‌ها به عنوان نوعی معلولیت شناخته می‌شود و شرکت‌ها موظف هستند شرایط درمان را برای افرادی که حساسیت زیادی به رایحه‌ها دارند فراهم نمایند. به این ترتیب کارمندانی که نشانه‌های حساسیت به رایحه‌ها مانند تنگی نفس، خارش و قرمزی پوست را در محلکار تجربه می‌کنند، این حق را دارند که از کارفرما در خواست محیط کاری امن و بدون رایحه را داشته باشند. کارفرما نیز موظف است تا محلکار را بدون هرگونه رایحه‌ای حساسیت‌زایی برای کارمندان آماده کند.